گـمان میـکردم قـانع بـاشی
و بـه شـکستـن دلـم اکتـفا کـنی
نه ایـنکه فستـیـوالـی از دُروغ به راه بـینـدازی
و در آخـر بـگویـی :
“ میـرَوَم تا اَذیـت نَـشوی بـهتـرین مَـن  !!!!”

از اُتاق خاطـــــ♥ـــــــراتم بوی حلــــــــوا بُلند شُـده…

  "  آرام فاتــــــ♥ـــــــحه ای بخـوان”

شاید خــــ♥ــــــدا گُذشته ام را بیـامرزد….

כوستت כارم
گـــلایہ اَز تــڪرارے بــوכنش نَـکـטּ
مشــڪل از مـــــטּ نیست

تــو زیاכے כوست داشتنے هستے